درد عشق از یار هر جایی دو چندان می شود

درد عشق از یار هر جایی دو چندان می شود
سوز عشقِ سرد دنیایی دو چندان می شود

روی لب هایت که لبخندی ببندد نقش هم
خوب می بینم که زیبایی دو چندان می شود

گر که دستت توی دستان کسی جا خوش کند
درد فرهادی و شیدایی دو چندان می شود

عاشقش باشی و باشد یار غار دیگران
غصه می گیری و رسوایی دو چندان می شود

در میانِ جمع هستم فکر من مشغول توست
بی تو در هر جمع تنهایی دو چندان می شود
سرگشته
#سهراب_عرب_زاده

مث بویی که کرش وابه دوما خوشحالم

درد عشق از یار هر جایی دو چندان می شود

به پایانش رسید این عشق مردم عاقبت من هم